Vragen en antwoorden NHV

Dat brengt LVVN samen met de andere overheden in kaart. De verwachting is dat we dit in het derde kwartaal van 2025 inzichtelijk hebben. 

Met zoveel mogelijk aansluiten op bestaand beleid bedoelen we, dat we inventariseren welk bestaand beleid al bijdraagt aan de doelen in de Natuurherstelverordening. Van daaruit kijken we wat er aanvullend nodig is om alle doelen in de verordening te behalen. Wat aanvullend nodig is, zal worden opgenomen in het Natuurplan dat in september 2026 moeten worden ingediend bij de EU. 

Dit moet nog nader uitgewerkt worden. De NHV vraagt om zowel binnen als buiten N2000 gebieden te kwantificeren waar habitattypen voorkomen, en om inzichtelijk te maken hoeveel oppervlak van elk habitattype moet worden hersteld. Voor de N2000 gebieden is die informatie redelijk goed op orde. Daarbuiten is aanvullende monitoring nodig. 

Nee, elke lidstaat heeft dezelfde verplichtingen die toegepast moeten worden op de nationale situatie. De uitgangspositie verschilt wel per land en daarmee ook de opgave.  

Sommige wetsbepalingen uit de NHV kunnen op verschillende manieren geïnterpreteerd worden. Bij interpretatieonduidelijkheden, dus wanneer bepalingen niet eenduidig zijn, wordt in de rechtspraktijk gebruikgemaakt van interpretatiemethoden zoals de grammaticale, systematische en teleologische. Lidstaten moeten daarbij rekening houden met de doelstellingen en het stelsel van de NHV en het bredere Unierecht. De ruimte voor interpretatie is dus niet onbeperkt: lidstaten moeten handelen binnen de context en het doel van de Europese regeling. Op EU-niveau wordt via werkgroepen ook nadere duiding gegeven aan verschillende bepalingen en hebben lidstaten een bepaalde beleidsruimte. Hierbij mogen lidstaten de geest en doelstellingen van de NHV niet ondermijnen.  Uiteindelijk beslist het Hof van Justitie hoe de bepalingen in de verordening moeten worden geïnterpreteerd. Daarnaast zijn er ook nog verschillende keuzes te maken, bijvoorbeeld hoe stedelijke ecosystemen worden afgebakend. Vaak hebben lidstaten een keuze binnen bepaalde kaders. 

Het doel voor 2030 is 30% herstel, en dat is ook de inzet voor het aanstaande Natuurplan. De NHV biedt ruimte om op de lange termijn niet tot 100% herstel maar tot een lager percentage te komen afhankelijk van de passende motivering (minimaal 90%).  De ruimte die de NHV biedt om af te wijken zal waar mogelijk benut worden om rekening te houden met de haalbaarheid in de gebieden.

Dat is tot 2030 voor kwaliteitsverbetering 30% van het totaal van alle habitattypen bij elkaar en voor areaaluitbreiding 30% van iedere groep van habitats uit bijlage 1 van de NHV. 

'Klimaatverandering kan invloed hebben op habitattypen en leefgebieden van soorten. Dit kan er soms toe leiden dat het onvermijdelijk is om habitattransformaties tegen te gaan. Wanneer ze rechtstreeks het gevolg zijn van klimaatverandering kan dit een uitzondering op het verslechteringsverbod binnen en buiten N2000 opleveren. Andersom kan klimaatverandering er ook voor zorgen dat er een gunstiger klimaat ontstaat voor habitats waardoor bijvoorbeeld specifieke vogelrichtlijnsoorten naar Nederland uitwijken. De NHV-verplichtingen gaan dan ook voor deze habitats gelden. 

“Sober” komt voort uit de politieke opdracht om de wet zo te implementeren dat Nederland voldoet aan de Europese wetgeving, meer geen extra nationale doelstellingen voor zichzelf formuleert (Motie –Van Campen kamerstuk 21 501-32 nr. 1657). Daaraan gerelateerd is de term “realistisch” wat refereert aan de verplichting om te voldoen aan wat de NHV vraagt in relatie tot de vele maatschappelijke opgaven die allemaal een beroep doen op de beperkte ruimte in Nederland.   

De NHV stelt geen einddatum. Het zwaartepunt ligt bij maatregelen tot aan 2050. Daarna blijven lidstaten verplicht om te voldoen aan de vereisten in de verordening, bijvoorbeeld het verslechteringsverbod en verbetergebod (artikel 4, lid 11 NHV).  

Voor alle VHR- soorten genoemd in de NHV gelden de verplichtingen genoemd in artikel 4 en 5. Dit geldt ook voor nieuwe soorten. Lidstaten zijn verplicht om op effectieve wijze invulling te geven aan de verplichtingen voor leefgebieden van soorten, ook voor nieuwe soorten. Om te bepalen of een soort nieuw is en onder de wettelijke bescherming valt, volgen we in eerste instantie de VHR- criteria: Komt een soort bestendig voor in Nederland? 

De kwalitatieve uitbreidingsdoelstellingen en verbeterdoelstellingen van de habitattypen (aangeduid met “>’) uit de aanwijzingsbesluiten worden op dit moment gekwantificeerd. Daartoe loopt een traject met de voortouwnemers (provincies, RWS).

Voor Natura-2000 gebieden is in beheerplannen opgenomen welke natuurdoelen in het natuurgebied moeten worden gerealiseerd. De invloed van natuurlijke successie is daar onderdeel van. Natuurbeheer is nodig om deze doelen in stand te houden. Denk bijvoorbeeld aan heide dat bos zou worden als we het niet zouden beheren. Dit natuurbeheer zal ook noodzakelijk blijven met de NHV. 

Per lidstaat wordt een basislijn bepaald van de huidige staat van de natuur. Voor wat betreft de artikelen 8, 11 en 12 wordt als referentiejaar 2024 aangehouden. In deze artikelen is bepaald dat gemeten moet worden vanaf 18 augustus 2024. Voor de overige artikelen moet dit nog worden bepaald. 

Dat is op dit moment nog niet te beantwoorden.